Περιεχόμενο
Οι Σταυροφορίες, μια σειρά από πολέμους μεταξύ 1096 και 1291 των Ευρωπαίων χριστιανών εναντίον των μουσουλμάνων της Τουρκίας και της Περσίας, διεξήχθησαν για να διεκδικήσουν την κατοχή της Ιερουσαλήμ, θεωρούμενη ως ιερή πόλη από τις δύο θρησκείες.
Τουρκική σφαγή
Το 1065, οι Τούρκοι κατέκτησαν την Ιερουσαλήμ και σφαγιάστηκαν 3.000 χριστιανούς, οι οποίοι παραδοσιακά θεωρούσαν την πόλη ως ασφαλή προορισμό προσκυνήματος. Τα νέα της επίθεσης εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη και εξόργισαν τους χριστιανούς.
Ο Πέτρος ο Ερημίτης
Ο Πάπας Urban II κάλεσε τον Πέτρο, τον ερημίτη της Πικαρδίας, στη Γαλλία, να κερδίσει δημόσια υποστήριξη για την κατάκτηση σε ολόκληρη την Ιταλία και τη Γαλλία. Ο Πέτρος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη μετατροπή των προσκυνητών σε πολεμιστές.
Τουρκική απειλή
Οι τουρκικοί στρατοί εισέβαλαν με επιταχυνόμενη ταχύτητα στην χριστιανική πόλη της Κωνσταντινούπολης και ο Έλληνας αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός απευθύνθηκε στον Πάπα για βοήθεια. Η Κωνσταντινούπολη έγινε σημείο συνάντησης για τους Σταυροφόρους, κυρίως επειδή φιλοξενούσε χριστιανικά λείψανα.
Το Συμβούλιο του Κλερμόν
Το 1095, ο Πάπας Urban II οργάνωσε μια συνάντηση στο Clermont της Γαλλίας, αναφερόμενη λεπτομερώς στην τουρκική απειλή και ισχυριζόμενος ότι ήταν το θρησκευτικό καθήκον των χριστιανών να ανακτήσουν τα ιερά εδάφη. Η πρώτη σταυροφορία ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα.
Παναγία Τάφος
Ο Ιερός Τάφος, υποτίθεται ότι ήταν αρχαία εδάφη στα οποία είχε θαφτεί ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ήταν ο πρώτος στόχος των χριστιανικών σταυροφοριών. Ο Πάπας Urban II υποσχέθηκε ότι θα "ανταμείβουν εκατό φορές και θα έχουν αιώνια ζωή" για τις θυσίες τους.
Αποτελέσματα
Συνολικά, πραγματοποιήθηκαν εννέα σταυροφορίες. Παρά τις επιτυχημένες εισβολές των Χριστιανών στη Δυτική Ευρώπη το 1302, οι Άγιοι Τόποι επέστρεψαν στα χέρια των Τούρκων του Μαμούλ. Ο σύγχρονος ιστορικός Sir Steven Runciman συνόψισε τις Σταυροφορίες ως «τίποτα περισσότερο από μια μακρά πράξη μισαλλοδοξίας στο όνομα του Θεού».