Περιεχόμενο
- Ηλιακός κύκλος
- Οι ηλιακές εκρήξεις
- Χρόνοι μικρότερης ηλιακής δραστηριότητας
- Χρόνοι μεγαλύτερης ηλιακής δραστηριότητας
- Μελλοντικές προσδοκίες
Ο ήλιος βρίσκεται στο επίκεντρο του ηλιακού συστήματος, απελευθερώνοντας ενέργεια στα φυτά και τα ζώα της Γης. Οι ηλιακές κηλίδες είναι μαγνητικές καταιγίδες στην επιφάνεια του ήλιου, οι οποίες χρησιμεύουν ως ένδειξη της ποσότητας της ηλιακής δραστηριότητας στους επιστήμονες. Όταν η μαγνητική ενέργεια που σχετίζεται με τις ηλιακές κηλίδες απελευθερώνεται, προκαλεί εκρήξεις ακτινοβολίας. Αυτές οι πτυχές του ηλιακού κύκλου επηρεάζουν τη Γη και τους κατοίκους της με διαφορετικούς τρόπους.
Ηλιακός κύκλος
Ο ηλιακός κύκλος διαρκεί 11 χρόνια. Κατά τη διάρκεια του κύκλου της, οι ηλιακές κηλίδες, οι εκρήξεις και άλλα μαγνητικά φαινόμενα αρχίζουν σε χαμηλό σημείο, ανεβαίνουν στην κορυφή και πέφτουν πάλι. Όταν η ηλιακή δραστηριότητα είναι στο ελάχιστο, ο ήλιος μπορεί να περάσει ημέρες χωρίς στίγματα, αλλά όταν είναι στο μέγιστο, μπορεί να υπάρχουν έως και 200 κηλίδες κάθε φορά. Η έξοδος της ηλιακής ακτινοβολίας κυμαίνεται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Οι ηλιακές εκρήξεις
Σύμφωνα με τη NASA, η αιτία των ηλιακών φωτοβολίδων είναι ακόμα άγνωστη. Είναι γνωστό ότι ένας ηλιακός κηλίδας είναι ένας τόπος όπου ισχυρά μαγνητικά πεδία διαρρηγνύουν την επιφάνεια του, γίνονται ασταθή και στη συνέχεια εκρήγνυνται, εκπέμποντας την ενέργεια των 10 δισεκατομμυρίων βόμβων υδρογόνου. Αυτή η έκρηξη μπορεί να δει με γυμνό μάτι από τη Γη, σαν ένα φως του φωτός. Η ακτινοβολία που εκπέμπεται από μια ηλιακή κηλίδα μπορεί να φτάσει στη Γη 18 έως 28 λεπτά αργότερα. Ωστόσο, δεν έχει καμία επίδραση στη φύση και μπορεί να επηρεάσει μόνο την τεχνολογία, όπως η ραδιοεπικοινωνία μικρού μήκους. Η φυσική άμυνα της Γης προστατεύει το περιβάλλον από τυχόν επιπτώσεις από τις ηλιακές εκλάμψεις.
Χρόνοι μικρότερης ηλιακής δραστηριότητας
Κατά τη διάρκεια περιόδων χαμηλής ηλιακής δραστηριότητας, η Γη περνάει ψυχρότερες θερμοκρασίες. Μεταξύ 1645 και 1715, για παράδειγμα, ο ήλιος είχε πολύ λίγες ηλιακές κηλίδες. Η περίοδος αυτή έγινε γνωστή ως η «Μικρή Εποχή των Παγετώνων της Δυτικής Ευρώπης», επειδή χαρακτηριζόταν από πολύ ψυχρές θερμοκρασίες που επηρέασαν την Ευρώπη.
Χρόνοι μεγαλύτερης ηλιακής δραστηριότητας
Ιστορικά, οι στιγμές μεγαλύτερης ηλιακής δραστηριότητας αντιστοιχούν σε μια αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Τον 12ο και τον 13ο αιώνα, ο ήλιος γνώρισε αύξηση της δραστηριότητας και η Ευρώπη είχε πολύ ήπιους χειμώνες.
Μελλοντικές προσδοκίες
Το 2010, η ηλιακή δραστηριότητα αυξήθηκε, με αρκετές περιόδους έντονης έκρηξης, μερικές φορές ταυτόχρονα. Η NASA ανέφερε ότι "ο ήλιος ξυπνάει από βαθύ ύπνο και τα επόμενα χρόνια μπορεί να έχουν υψηλά επίπεδα ηλιακής δραστηριότητας". Οι ειδικοί προβλέπουν έντονες ηλιακές καταιγίδες. Ορισμένοι επιστήμονες της NASA πιστεύουν ότι θα υπάρξει μια κορυφή 22 ετών το 2013, όπου ο μαγνητικός κύκλος του ήλιου θα συμβεί μαζί με την ακμή του 11χρονου κύκλου ηλιακού εγκαύματος, με αποτέλεσμα μια ηλιακή "υπερ-θερμοκρασία" που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα επίπεδα ακτινοβολία και τεράστιες διακοπές. Τα ηλεκτρικά δίκτυα, τα συστήματα GPS, τα αεροπορικά ταξίδια και οι ραδιοεπικοινωνίες μπορούν να διακοπεί για ώρες ή και ημέρες.