Περιεχόμενο
Το τραγούδι είναι μια από τις πιο προσιτές μορφές ψυχαγωγίας. Κανείς δεν αποκλείεται να το ασκεί βάσει ηλικίας, φύλου, κοινωνικής τάξης ή εκπαίδευσης. Η Susan Boyle, νικητής του Βρετανικού Got Talent το 2009, επέκτεινε την πιθανότητα να γίνει διάσημος ο καθένας για το τραγούδι. Οι άνθρωποι που αξιολογούν το νέο ταλέντο πρέπει να ακολουθήσουν ένα καθορισμένο κριτήριο για την κρίση των τραγουδιστών.
Φωνητική γκάμα
Οι κριτές του διαγωνισμού τραγουδιού πρέπει να ακούσουν ότι ο τραγουδιστής εμφανίζει ένα ευρύ φάσμα φωνητικών τόνων. Τα τραγούδια που κερδίζουν διαγωνισμούς δεν είναι μονότονα τραγούδια. Πρέπει να διαφέρουν μεταξύ χαμηλών, μεσαίων και υψηλών νότες. Οι υψηλότερες νότες πρέπει να αρθρώνονται χωρίς ένταση ή ρωγμές στη φωνή. Οι νότες μπάσου πρέπει επίσης να περιέχουν ισχύ και σαφήνεια.
Φωνητική ποιότητα
Κάθε τραγουδιστής έχει μια φωνητική υφή. Ορισμένα έχουν απαλό και απαλό ήχο. Άλλοι φτιάχνουν το τραγούδι με χαμηλό, βραχνό ήχο. Το στυλ της μουσικής μπορεί να απαιτεί οποιοδήποτε τύπο φωνής. Οι Celine Dion και James Blunt αντιπροσωπεύουν το απαλό στυλ. Οι Janis Joplin και Bruce Springsteen ή Bryan Adams δημιουργούν έναν δυνατό ήχο. Όλα είναι εξαιρετικά στο στυλ τους.
Δευτερεύον κείμενο
Οι τραγουδιστές πρέπει να συνδέσουν το μυαλό και τα συναισθήματά τους όταν διηγούνται την ιστορία του τραγουδιού. Αυτή η εξατομικευμένη ιδιότητα του νοήματος του τραγουδιού είναι το δευτερεύον κείμενο. Το βαθύτερο νόημα που ο καλλιτέχνης εκφράζει στη δική του ερμηνεία των στίχων πηγαίνει στο κοινό και αισθάνεται και πιστεύεται.
Σκηνή παρουσία
Οι τραγουδιστές πρέπει να επικοινωνούν μη-λεκτικά, καθώς και φωνητικά, με το κοινό. Πρέπει να χρησιμοποιούν την επαφή με τα μάτια, τις κινήσεις των χεριών και να περπατούν γύρω από τη σκηνή, η οποία είναι η πλατφόρμα όπου οι τραγουδιστές εκτελούν φυσικά τα τραγούδια. Η χρήση του χώρου από τον τραγουδιστή θα πρέπει να προσθέτει και να μην αποσπά την προσοχή από την έννοια των λέξεων που τραγουδά.
Δημόσια απάντηση
Το χειροκρότημα είναι ένας προφανής τρόπος εκτίμησης της απόδοσης από το κοινό. Το τραγούδι μαζί με τον τραγουδιστή κατά τη διάρκεια του τραγουδιού είναι πολύ πειστικό. Οι κριτές πρέπει να παρακολουθούν το κοινό κατά τη διάρκεια της παράστασης και να δουν αν τα μάτια και τα αυτιά τους συνδέονται με τον τραγουδιστή. Το κλάμα μερικές φορές μιλά πιο δυνατά από το χειροκρότημα όταν ένας τραγουδιστής συνδέεται συναισθηματικά με το κοινό.