Περιεχόμενο
- Φιλελευθερισμός τον 19ο αιώνα
- Γαλλική προ-επανάσταση
- Ιδέες της επανάστασης
- Ο θρίαμβος του φιλελευθερισμού
Η περίοδος ανάμεσα στα τέλη του 18ου αιώνα και τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν πολύ ταραγμένη στην Ευρώπη, καθώς τα περισσότερα κράτη υπέφεραν κάποια κυβερνητική αλλαγή. Στη Γαλλία, όπως και στην πλειονότητα της Ευρώπης, η αλλαγή βασίστηκε σε μια αλλαγή από τη δικτατορική μοναρχία στην εμφάνιση των δημοκρατικών δημοκρατιών. Αυτό το πολιτικό κίνημα συμφώνησε με τον οικονομικό φιλελευθερισμό, αν και δεν πραγματοποιήθηκε με απλό τρόπο. Αντίθετα, η Γαλλική Επανάσταση χαρακτηρίστηκε από μια σειρά βίαιων εξεγέρσεων με στόχο την επίτευξη της επιθυμητής πολιτικής μεταρρύθμισης.
Φιλελευθερισμός τον 19ο αιώνα
Για να κατανοήσουμε τη σημασία του φιλελευθερισμού κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το ιδανικό είναι να ορίσουμε τη λέξη «φιλελεύθερη» σύμφωνα με τη σημασία που δόθηκε κατά τον 18ο και 19ο αιώνα.Οι φιλελεύθεροι φιλινευτές ενδιαφέρονται για την παροχή ελευθερίας και ιδιωτικής αυτονομίας στις δευτεροβάθμιες τάξεις, αποσύροντας την εξουσία από τα χέρια του μονάρχη. Υποστήριξαν τις πολιτικές ελευθερίες για όλους, αν και αναγνώρισαν το δικαίωμα ψήφου μόνο για εκείνους που διέθεταν περιουσία. Σε σχέση με τις οικονομικές σχέσεις, οι φιλελεύθεροι υπερασπίστηκαν την οικονομία της αγοράς, όπως παρουσιάστηκε στο βιβλίο του Adam Smith με τίτλο "Ο πλούτος των εθνών".
Γαλλική προ-επανάσταση
Πριν από την Επανάσταση, η μορφή κυβέρνησης στη Γαλλία ήταν η απολυταρχική μοναρχία, χαρακτηριζόμενη από ακαμψία και ισχυρό κρατικό έλεγχο. Ο βασιλιάς υπαγόρευσε την επίσημη κρατική θρησκεία, που ήταν ο Ρωμαιοκαθολικισμός. Μέχρι το έτος 1787, ο μονάρχης είχε τον έλεγχο της χώρας στα χέρια του. Οι πρώτες αντίθετες κινήσεις ήρθαν όταν ο Λουδοβίκος XVI καθιέρωσε φόρο σε όλα τα κτήματα για να προσθέσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στα κρατικά ταμεία. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων, που ονομάζονται αστοί, αρνήθηκαν να αποτίσουν το αφιέρωμα, επειδή δεν συμφώνησαν με την έλλειψη διαφάνειας ως προς τον προορισμό του εισπραχθέντος ποσού. Ήταν αυτή τη στιγμή που ο Λουδοβίκος XVI συγκάλεσε την πρώτη αντιπροσωπευτική συνέλευση, που ονομάστηκε Συνέλευση των Γενικών Κρατών.
Ιδέες της επανάστασης
Υπήρχαν δύο σημαντικές περίοδοι στη Γαλλική Επανάσταση: οι περισσότερες επαναστάσεις που ξεκίνησαν το 1789 και μια μικρή ομάδα επαναστάσεων κατά το έτος 1848. Και στις δύο στιγμές, η κύρια συζήτηση ήταν η ίδια: ποιος θα ασκούσε εξουσία στη χώρα. Η πρωταρχική επανάσταση του 1789 προήλθε από τους απλούς ανθρώπους, που ονομάστηκε Τρίτο Κτήμα. Υποστήριξαν την ιδέα ότι κάθε πολίτης πρέπει να έχει την εξουσία να επηρεάζει την πολιτική ζωή της χώρας μέσω της ψηφοφορίας και απαιτεί ακόμη την έκδοση ενός γραπτού συντάγματος. Αυτά τα κινήματα, και αυτά που ακολούθησαν, βασίζονταν άμεσα στα φιλελεύθερα ιδεώδη της ατομικής ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Ο θρίαμβος του φιλελευθερισμού
Η αλλαγή από τη μοναρχία στη δημοκρατική δημοκρατία δεν συνέβη εν μία νύχτα στη Γαλλία. Στην πραγματικότητα, αυτή η πολιτική αλλαγή χρειάστηκε περίπου 100 χρόνια για να εδραιώσει ένα πραγματικά σταθερό δημοκρατικό σύστημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι φιλελεύθεροι συνέχισαν να επιδιώκουν την αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, την υποστήριξη ενός δίκαιου και δίκαιου συστήματος δικαιοσύνης, καθώς και ένα οικονομικό καθεστώς που θα υποστήριζε την οικονομία της αγοράς. Αυτά τα ιδανικά δεν περιορίστηκαν μόνο στα αποτελέσματα στη Γαλλία, αλλά μάλλον τόνωσαν επαναστατικές διαδικασίες σε όλη την Ευρώπη, δημιουργώντας τα μοντέλα αντιπροσωπευτικών κυβερνήσεων που είναι γνωστά σήμερα.