Περιεχόμενο
Η αφήγηση τρίτου προσώπου είναι μία από τις πιο κοινές τεχνικές αφήγησης. Αν και υπάρχουν διάφοροι τύποι αφηγημάτων τρίτου προσώπου, το κοινό χαρακτηριστικό του είναι ότι η αφήγηση χαρακτηρίζει τις αντωνυμίες τρίτου προσώπου (αυτός / αυτή) σε αντίθεση με την καταγωγή πρώτου προσώπου (Ι).
Ταυτοποίηση
Η αφήγηση τρίτου προσώπου μπορεί να αναγνωριστεί αναλύοντας τις χρησιμοποιούμενες αντωνυμίες, καθώς τις χρησιμοποιεί και αυτοί / αυτοί, αλλά όχι εμένα ή εσύ.
Λειτουργία
Αυτή η μορφή αφήγησης τείνει να προσφέρει μια πιο αντικειμενική άποψη μιας ιστορίας, αφού ούτε ο αφηγητής ούτε ο αναγνώστης είναι συμμετέχοντες. Ακόμη και στην αφήγηση του τρίτου προσώπου, όπου είναι γνωστές οι υποκειμενικές σκέψεις και τα συναισθήματα, συνήθως συνυπολογίζονται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα άλλων χαρακτήρων.
Στόχος και υποκειμενικότητα
Η αντικειμενική αφήγηση τρίτου ατόμου αποκαλύπτει τίποτα οικείο για έναν χαρακτήρα, αναφέροντας μόνο τι μπορεί να παρατηρηθεί. Ήδη η υποκειμενική αφήγηση χρησιμοποιεί τις σκέψεις διαφόρων χαρακτήρων ως φακό για να συσχετίσει και να ερμηνεύσει τα γεγονότα.
Πανσιόν και περιορισμένη
Ένας παντογνώστης αφηγητής έχει πρόσβαση σε όλες τις προοπτικές των χαρακτήρων ανά πάσα στιγμή, καθώς και σε όλες τις εκδηλώσεις και τους χρόνους. Η Περιορισμένη ή Κλειστή Αφηγηματική Φωνή χρησιμοποιεί τις σκέψεις ενός μόνο χαρακτήρα για να γνωρίζει τα γεγονότα της ιστορίας.
Σκέψεις
Μερικές φορές οι αφηγήσεις τρίτου προσώπου κάνουν περιορισμένη χρήση άλλων αφηγηματικών φωνών, τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου προσώπου. Περιστασιακή χρήση του τρίτου προσώπου καλεί τον αφηγητή για την ιστορία, ενώ η χρήση του δεύτερου προσώπου εμπλέκει τον αναγνώστη ως συμμετέχοντα.