Περιεχόμενο
- Πόσο καιρό μένει η Lexapro στο σώμα;
- Τι σημαίνει ο όρος "χρόνος ημιζωής";
- Πιθανά συμπτώματα στέρησης Lexapro
Συζητήστε με το γιατρό σας (Ryan McVay / Photodisc / Getty Images)
Πόσο καιρό μένει η Lexapro στο σώμα;
Το Lexapro (escitalopram) είναι ένας SSRI (επιλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης) που χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία του άγχους και της κατάθλιψης. Σύμφωνα με το DIOne, ένα ηλεκτρονικό σύστημα πληροφοριών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται από νοσοκομεία, ο τελικός χρόνος ημιζωής της escitalopram διαρκεί μεταξύ 27 και 32 ωρών κατά μέσο όρο. Ωστόσο, ο χρόνος ημίσειας ζωής διπλασιάζεται σε ασθενείς με μειωμένη ηπατική λειτουργία.
Τι σημαίνει ο όρος "χρόνος ημιζωής";
Ο Flavio Guzman, Pharmamotion.com, ορίζει τον χρόνο ημίσειας ζωής ενός φαρμάκου ως το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να μειωθεί η αρχική συγκέντρωση φαρμάκου στο σώμα κατά 50%. Για παράδειγμα, ένας ασθενής που παίρνει 10 mg Lexapro στις 9 π.μ. τη Δευτέρα μπορεί να αναμένει ότι η συγκέντρωση της ουσίας θα μειωθεί στο ήμισυ μεταξύ 27 και 32 ωρών αργότερα, δηλαδή κάπου μεταξύ μεσημέρι και 5 μ.μ. την επόμενη μέρα. Όσο μεγαλύτερη είναι η ημίσεια ζωή του φαρμάκου, τόσο περισσότερο παραμένει στο σώμα. Εάν η θεραπεία έχει φτάσει στο θεραπευτικό δείκτη, ο χρόνος ημιζωής συνεχίζει να μειώνεται κάθε 27-32 ώρες μέχρι να υπάρξει ελάχιστη ποσότητα στο σώμα σας. Με χρόνο ημιζωής που κυμαίνεται από 27 έως 32 ώρες, ένας ασθενής μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο φαρμάκων μετά από πέντε ή επτά ημέρες. Ο Barbara Judge, φαρμακοποιός, το επιβεβαιώνει λέγοντας ότι "γενικά, το αίμα και τα ούρα σας μπορούν να θεωρηθούν εντελώς καθαρά μετά από πέντε ημιζωές".
Πιθανά συμπτώματα στέρησης Lexapro
Σύμφωνα με άρθρο του PhD Subhuti Dharmanda, διευθυντή του Ινστιτούτου Παραδοσιακής Ιατρικής στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, «οι μεταβολές στη λειτουργία μεταφοράς της σεροτονίνης και η πρόσληψη νευροϋποδοχέων κατά τη χρήση ενός αντικαταθλιπτικού προκαλούν την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, γεγονός που οδηγεί σε κάποιες μέχρις ότου εξαλειφθεί ακόμη και όταν δεν χρειάζεται πλέον να σταθεροποιηθεί η κατάθλιψη. " Αυτή είναι μια τόσο σημαντική παρενέργεια που η ιατρική κοινότητα έχει το παρατσούκλι "σύνδρομο αποκόλλησης SSRI" ή "σύνδρομο διακοπής της SSRI". Τα συμπτώματα της αποχής μπορεί να περιλαμβάνουν την επιδείνωση του αρχικού άγχους και κατάθλιψης, ζάλη, νευρομυϊκή εμπλοκή, παραισθησίες, πονοκεφάλους και δυσπεψία, μεταξύ άλλων. Το άρθρο που υπογράφει ο Dharmananda συμβουλεύει ότι οι ασθενείς σταδιακά μειώνουν τη δοσολογία του φαρμάκου υπό ιατρική επίβλεψη για να αποτρέψουν την εμφάνιση αυτού του συνδρόμου. Η σταδιακή μείωση θα πρέπει να γίνει με τη σειρά της κατά 5% μικρότερης δόσης ανά εβδομάδα.